Styczeń
Luty
Marzec
Kwiecień
Maj
Czerwiec
Lipiec
Sierpień
Wrzesień
Październik
Listopad
Grudzień

W  ogródku rośnie stara, bo przeszło 30-letnia morela i mimo swego leciwego wieku obficie kwitnie. Już kilka razy przymierzaliśmy się do jej wycięcia, ale jakoś zawsze było szkoda, zwłaszcza, że owoce ma bardzo duże i smaczne.

Nektar kwiatów moreli zwabił  rusałkę pawie oczko.

Gałęzie dotykające ziemi łatwo się ukorzeniają. Forsycja dobrze czuje się w pełnym słońcu, na glebie porowatej i żyznej. Nie lubi ona ani suszy, ani nadmiernej wilgoci. Najładniej wygląda na skarpach, nad brzegiem wód i na nierównym terenie. Można także przywiązywać ją do podpór i stosować jako krzew pnący. Forsycję z powodzeniem można nazwać prawdziwym klejnotem ogrodów, dzięki wczesnemu i wspaniałemu kwitnieniu. Ma wiele odmian uprawnych, formy karłowe nadają się do ogródków skalnych.

W tym roku kupiłam gęsiówkę różową i przy okazji dowiedziałam się od sprzedawcy jak w naszych okolicach nazywana jest ta urocza roślinka. Otóż z racji tego, że bardzo łatwo i szybko rozrasta się, tworząc gęste kobierce została nazwana "zapchajdziurą". Muszę przyznać, że ta żartobliwa nazwa jest jak najbardziej trafiona. Sama wielokrotnie wsadzałam gęsiówkę w puste miejsca.

Jednym z najładniejszych gatunków jest sasanka słowacka (Pulsatilla vulgaris ssp. slovica), która rośnie dziko na skałach wapiennych Tatr i w krasowych górach słowackich. Liście u roślin tego gatunku pojawiają się po przekwitnięciu dużych kwiatów, różowofioletowych, ciemnofioletowych, białych. Sasanka uprawiana na glebie zasadowej i na stanowisku słonecznym, dobrze drenowanej, wspaniale rośnie i obficie kwitnie.

Cebulica syberyjska (Scilla sibirica) - mała roślina (10 - 20cm wysokości), kwitnie w marcu. Kwiaty lśniąconiebieskie wyglądają jak zwisające dzwoneczki. Poszczególne odmiany różnią się wysokością, barwą i kształtem kwiatów oraz ich liczbą na pędzie. Łatwo przystosowuje się do każdych warunków, woli jednak lekkie gleby i nasłonecznione stanowiska. Rozsiewa się sama i w sprzyjających warunkach może utworzyć w ciągu kilku lat prawdziwy dywan. Efektownie wygląda w ogródkach skalnych. W bezśnieżne i ostre zimy może przemarzać. Aby tego uniknąć, należy ją lekko przykryć w jesieni.

Żagwin (Aubrietia) - rośnie dziko we Włoszech, na Bałkanach i w Azji Mniejszej. Jest często uprawianą rośliną i cenna w ogródkach. Kępy a nawet niskie poduszeczki pokrywają się w kwietniu i maju mnóstwem niebieskich, fioletowych, różowych, czerwonych lub białych kwiatów. Uprawia się przede wszystkim mieszańce pochodzące od gatunku Aubrietia deltoidea.

Kokorycz  (Corydalis) - bylina. Istnieje około 300 gatunków rosnących w umiarkowanych strefach półkuli północnej. Niektóre gatunki mają właściwości lecznicze, inne traktowane są jako ozdobne.

Odmiana pochodząca od tulipana Kaufmanna, odznacza się krótkimi łodygami, najwyżej 25cm i liśćmi koloru morskiego z czerwonobrązowymi smugami. Kwitnienie rozpoczyna już pod koniec marca. Kwiat białokremowy, na zewnątrz różowoprążkowany, prążki mają zmienną długość i intensywność. Istnieje wiele odmian: białe i kolorowe - żółte, pomarańczowe i czerwone.

Fiołek trójbarwny (Viola tricolor) -  w stanie dzikim występuje w Europie i Azji. Można go spotkać na polach, łąkach. Lubi stanowiska suche, gleby piaszczyste. Jest rośliną leczniczą - reguluje przemianę materii, działa moczopędnie. Używany również do leczenia trądziku młodzieńczego, nadciśnienia tętniczego, chorób siatkówki oka (dane zaczerpnięte z Wikipedii).

Są to wczesne odmiany narcyzy - mieszańce Narcissus cyclamineus. Dwa pierwsze (od lewej) - narcyzy niskie. Żółte kwiaty mają długi, wąski przykoronek. Są najbardziej odpowiednie do ogródków skalnych.

Zawilec (Anemone) - nazwa pochodzi od greckiego słowa anemos - wiatr, ponieważ kruche płatki tego kwiatu łatwo poruszają się pod wpływem każdego powiewu. Występuje w północnej strefie umiarkowanej. Zawilec gajowy (20-30cm wysokości) kwitnie wczesną wiosną. Występuje w lasach liściastych, rzadziej w mieszanych i iglastych, na łąkach i zaroślach. Jest rośliną trującą. W lecznictwie ludowym używano świeżego ziela zawilca dla polepszenia ukrwienia narządów wewnętrznych.

Gatunkiem najbardziej poszukiwanym do ogródków jest zawilec wieńcowy - Anemone coronaria, uprawiany przede wszystkim na kwiaty cięte. Efektownie wygląda w ogródku skalnym, na rabatach bylinowych lub na trawnikach. Bulwy są małe, twarde i można je przechowywać w miejscach bardzo suchych do trzech lat. Przed sadzeniem trzeba je moczyć prawie cały dzień w letniej wodzie. Głębokość sadzenia wynosi około 5cm, odstępy 10cm. Jeżeli sadzi się je w marcu i kwietniu, kwitną one od końca maja aż do czerwca. Na jesień, gdy część nadziemna zaschnie, wyjmuje się bulwy z gleby.

Najbardziej popularny pierwiosnek bezłodygowy (Primula vulgaris) nie przekracza 10 - 15cm wysokości. Kwiaty ma pojedyncze. Oryginalny gatunek wydaje kwiaty żółte, mieszańce kwitną niebiesko, czerwono biało, różowo. Drugi to pierwiosnek ząbkowany (Primula denticulata) należy do gatunków o kwiatostanach kulistych. Z rozety wyrasta w marcu i kwietniu mniej więcej 2,5-centymetrowa łodyga bez liści zakończona kulistym kwiatostanem. Te dwa pierwiosnki dobrze czują się na przeciętnych glebach ogrodowych, byle dostatecznie wilgotnych. Rozmnaża się je prze podział lub z nasion, przede wszystkim w lecie po kwitnieniu.

Wielkimi krokami nadchodzą święta i z tej okazji składamy Państwu życzenia zdrowych, spokojnych i radosnych Świąt Wielkiej Nocy.

Ich gniazdo chyba jeszcze nie jest do końca gotowe, bo ciągle widzę je z cienkimi gałązkami w dzióbkach, a pod tują pełno porozrzucanych gałązek.  Coś mi się wydaje, że niezbyt szczęśliwie wybrały sobie miejsce, ciężko jest im przedostać się z budulcem poprzez gęste gałęzie iglaka. Do tej pory nie miałam okazji przyglądać się im z takiej odległości. Myślę, że i one też nie miały tej przyjemności patrzeć na ludzi gapiących się na nie z okna, i to z tak bliska. Są to dosyć duże ptaki oczywiście w porównaniu np. do wróbli. Mąż śmieje się, że jak tak dalej będą wierciły się na gałęziach tui to je w końcu połamią i nici z domku.

W ogródku zawsze można zobaczyć  jednego z dorosłych ptaków szukającego pożywienia. Na tych zdjęciach uwieczniliśmy je z upolowanym jedzonkiem dla swoich maluchów. Szkoda tylko, że upodobały sobie między innymi pożyteczne dżdżownice. Ach, gdyby tak kosy polowały na krety...

Morele już przekwitły. Pogoda w czasie ich kwitnienia nie rozpieszczała, było chłodno, mokro, a co za tym idzie  pszczół jak na lekarstwo, ale i tak zawiązały się owoce.

Teraz  kwitnie śliwa, odmiana Amers.  Podobnie jak morela, ma bardzo dużo kwiatów. Również odmiana Stanley obsypana jest pączkami i lada dzień zakwitnie.

W tym roku wreszcie doczekaliśmy się pierwszych pąków na gruszy. Wsadziliśmy ją 4 lata temu, więc to już najwyższa pora na pierwsze kwiaty. Może jakiś owoc się trafi. Mimo, że to dopiero połowa kwietnia na czereśni lipcówce są już kwiaty. W tym roku zaczęła kwitnąć dwa tygodnie wcześniej niż zwykle.

W ogródku rosną szafirki o takich samych kwiatuszkach - drobnych dzwoneczkach, tzn. niebieskie z białymi obrzeżami. I tu kończy się ich podobieństwo. Różnią się wysokością, wyglądem liści, a także sztywnością i grubością łodygi, na której osadzone są kwiaty. Na zdjęciu widać szafirka o sztywnej łodyżce, liściach dość krótkich i sztywnych.

Ten natomiast jest niższy od poprzedniego, ma długie, wąskie liście, a łodyżki z kwiatami są cieńsze i mniej sztywne. Z informacji zebranych na temat szafirków wynika, że obie te dość znacznie różniące się  wyglądem roślinki to szafirki armeńskie.

Nasze bratki rozsiewają się same już od wielu lat. Co roku pojawiają się w różnych miejscach ogródka. Te na zdjęciu to jeszcze zeszłoroczne. Dobrze zniosły zimę i teraz ładnie kwitną. Myślę, że trochę później będą jeszcze inne, już tegoroczne.

Tulipan tarda jest najbardziej znany z niskich tulipanów botanicznych. Osiąga wysokość 10-15cm. Z rozetki przyziemnych liści wyrasta 3-8 kwiatów. Zewnętrzna strona płatków jest szarozielona. Nadaje się przede wszystkim do ogródków skalnych.

W zeszłym roku dokupiłam kilka nowych odmian i na dodatek dostałam jeszcze bardzo dużo różnych cebulek od sąsiadów. Były one różnej wielkości, zapewne tylko część z nich będzie miała kwiaty. Ciekawa jestem jakie zakwitną.

Kwiaty pojawiają się dopiero w drugim. Po przekwitnięciu usuwam je, wtedy roślina dalej ładnie kwitnie. Na krzaczku zostawiam z reguły jedną gałązkę z kwiatami na nasionka. W jednym strączku jest bardzo dużo nasion.

Lubi stanowiska słoneczne lub lekko ocienione, gleby dość wilgotne, żyzne, próchnicze. Nie lubi przesadzania. Kwiaty ma drobne, fioletowe, zebrane w grona, pachnące. Na uwagę zasługują jej ozdobne przegrody owoców - okrągłe, przezroczyste, srebrzyste, przypominające talary i stąd jej potoczna nazwa judaszowe srebrniki.

Omieg wschodni (Doronicum orientale) -  kwitnie w kwietniu i maju, osiąga wysokość około 40cm. Dobrze czuje się na stanowiskach słonecznych ale nie nasłonecznionych w samo południe i w półcieniu na glebie próchniczej, ilastej, przepuszczalnej. Rozmnaża się przez podział karp, może rosnąć przez wiele lat na tym samym miejscu. Ładnie wygląda na rabatach w połączeniu z różnymi bylinami.

Nowa donica stała nieopodal starej, tuż pod wiśnią, na której często siadają ptaki. Byłam pewna, że jak zobaczą pustą donicę, od razu pójdą do nowej. Niestety, były tak przyzwyczajone do starej, że w ogóle nie reagowały na tę drugą. Przylatywały, chodziły po jej brzegu i odlatywały, poczym znowu przylatywały. Trwało to dłuższą chwilę, aż w końcu jakiś bystrzak wróbel  zreflektował się w sytuacji.